77 lat temu wybuchła II wojna światowa. Pamiętamy o tym wydarzeniu na różne sposoby.
6 września klasa 6 d wraz z panią Iwoną Książek udała się na cmentarz, by uporządkować groby poległych żołnierzy. 7 września waśnie przy tych grobach odbyły się gminne uroczystości związane z wybuchem II wojny światowej. Uczestniczył w nich nasz poczet sztandarowy oraz uczniowie klas szóstych. Apel pamięci, modlitwa i złożone kwiaty były naszym hołdem dla poległych w obronie Ojczyzny.
Szanowni Państwo, w roku szkolnym 2016/2017 zapraszamy na spotkania z wychowawcami i innymi nauczycielami w następujących terminach:
Przejęte buzie pierwszaków trzymających się kurczowo swoich rodziców, tłumy uczniów ubranych w galowe stroje… to niechybny znak tego, że zakończył się czas wakacji. 1 września o godz. 9:00 (a później o 10:00) w sali gimnastycznej rozpoczęła się uroczystość inaugurująca nowy rok szkolny. W szkolny klimat wprowadziła nas klasa 6 c, która pod kierunkiem wychowawczyni pani Ewy Borowskiej przygotowała akademię – część oficjalną i artystyczną z fantastycznym układem tanecznym. Pan dyrektor Robert Kornberg przekazał nam życzenia od burmistrza naszego miasta pana Dariusza Zielińskiego, udanego roku szkolnego życzyła nam także sekretarz gminy pani Beata Kisiel, a swojego błogosławieństwa udzielił ksiądz proboszcz Andrzej Jerominek. Pan dyrektor w nawiązaniu do akademii wyraził nadzieję, że wszyscy rozpoczniemy ten rok tanecznym krokiem. Trochę boimy się zmian, ale co tam! Nowy rok będzie super!
Dnia 2 września nasza szkoła wzięła udział w akcji Narodowego Czytania.
Dziełem, które zostało zaprezentowane, było „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. Uczniowie klasy 6 D pod opieką p. Natalii Szcześniak przygotowali krótki występ, w którym przedstawili podstawowe informacje o utworze oraz wprowadzili do jego lektury. Uczniowie obejrzeli również fragment filmu „Quo vadis” i wysłuchali piosenki Michała Bajora „Co ma przeminąć, to przeminie”. Po wszystkim przystąpili do czytania rozdziału XXI opisującego miłość Winicjusza do Ligii.
Każdy uczestnik otrzymał pamiątkową naklejkę. Z niecierpliwością czekamy na następną akcję w przyszłym roku.
Natalia Szcześniak
Od roku szkolnego 2016/2017 następuje zmiana w sposobie dokonywania płatności za obiady.
Wpłat należy dokonywać wyłącznie na konto bankowe o numerze: 26 8003 0003 2001 0003 3008 0008
Pieniądze za obiady należy wpłacać do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dziecko będzie jadło obiady.
W miesiącu wrześniu wyjątkowo przyjmujemy wpłaty do 10 września. Za październik wpłat należy dokonać do końca września.
Obiady we wrześniu będą wydawane od 5 września. Bardzo prosimy Państwa o zadeklarowanie do 2 września u wychowawcy lub w pokoju 14, u pani dietetyczki, czy dzieci będą jeść obiady.
Odpłatność za obiady we wrześniu wynosi 78 zł
Posiedzenie rady pedagogicznej odbędzie się 30 sierpnia (wtorek) o godz. 9.00.
Uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego 2016/2017 odbędzie się w dniu 1 września 2016 r. (czwartek)
Poniedziałek, 11 lipca
No i zaczął się drugi turnus. Nowe twarze, choć w mojej grupie jest kilka dziewczyn z pierwszego turnusu. Nazywamy się „Wesołe Jagódki”.
Są jeszcze „Dziewczyny jak maliny” (grupa pierwsza najmłodszych dziewczyn), „Uśmiechnięte” (grupa druga – średnie dziewczyny), „Kosmiczne dzieciaki” (grupa trzecia – dziewczyny i chłopaki), „Super Bohaterowie” (w skrócie SBJ – chłopcy z grupy czwartej), i „Krasnale Team” (chłopaki z grupy szóstej). Mamy swoje herby i okrzyki, którymi będziemy się codziennie witać podczas wspólnego spotkania. Jest też nowy hymn – śpiewany na melodię „Była sobie żabka mała”. Dziś dzień sportu – nabiegaliśmy się tak, że nikt nie czuje nóg. Najfajniejsze jednak było przeciąganie liny – śmiechu było przy tym co nie miara. Z dumą oznajmiam, że drużyna, w której byłam, zajęła pierwsze miejsce. We are the Champions!
Wtorek, 12 lipca
Ale sensacja! Archeolodzy znaleźli całą popielnicę, w której znajdują się prochy zmarłego blisko dwa tysiące lat człowieka oraz być może zachowane elementy ozdób, zapinek… I to wszystko stało się na oczach młodszych grup, którzy dzisiaj wyruszyli z wizytą do archeologów (my w tym czasie byliśmy na basenie). Ale mają szczęście! Pan, który odkopywał popielnicę, wyjmował ją bardzo ostrożnie. Nie rozpadła się, wobec czego mógł ją pokazać z bliska. Teraz z wielką starannością będą wyjmować to, co jest w środku, opisywać, rysować. Mam nadzieję, że podobnego odkrycia dokonają również wtedy, gdy moja grupa pojawi się na stanowisku.
Środa, 13 lipca
Dzisiaj trochę mokry dzień. Ponieważ padało przez całą noc, zmieniliśmy plany. Mieliśmy jechać do parku linowego, ale to żadna frajda wspinać się po mokrych linach i brodzić w mokrej trawie. Dlatego zostaliśmy na miejscu i zrobiliśmy sobie dyskotekę. Przedtem oczywiście dekorowaliśmy naszą salę balową, dzięki czemu szatnia zyskała nowy wygląd. Ale nie tylko tańczyliśmy, bawiliśmy się też w różne zabawy. Najśmieszniejszy był „kret”, który polegał na tym, że przechodziło się między nogami ustawionych rzędem zawodników. Nieskromnie przyznam, że we wszystkich konkurencjach pobiłyśmy chłopaków. Dziewczyny są the best! Młodsi wyprawili się na basen. I bardzo słusznie – w końcu jak mokry dzień, to trzeba iść na całość.
Czwartek, 14 lipca
„Sport, wycieczki i zabawa – w półkoloniach jasna sprawa!” – to fragment pierwszej zwrotki naszego hymnu. Oj sprawdza się to, sprawdza! Dzisiaj dzień wycieczkowy. My wyruszyliśmy do Muzeum Niepodległości – Cytadeli Warszawskiej, gdzie zwiedzaliśmy X Pawilon, poznawaliśmy dzieje walki Polaków o Niepodległość, mieliśmy lekcję muzealną. Młodsi pojechali sobie do kina na „Siedmiu krasnoludków i Królewnę Śnieżkę”.
Piątek, 15 lipca
Byliśmy w czasach Asterixa. Z tą różnicą, że nie w Galii, ale na miejscu – w Czersku. Okazało się, że na stanowisku archeologicznym, które dzisiaj odwiedziliśmy, znaleziono ślady właśnie z I w. p.n.e. Ściślej mówiąc archeolodzy znaleźli cmentarzysko z tego okresu. Tak, jak młodsi, my też oglądaliśmy popielnicę, ale nie byliśmy świadkami jej wydobycia. Ponieważ byłam u archeologów podczas pierwszego turnusu, mogłam przekonać się, jak szybko pracują. Przybyło jam grobowych (tak nazywała te doły jedna z pań), i został odwalony kawał ziemi. Dowiedzieliśmy się, że naukowcy kończą w tym roku swoją pracę na tym terenie – po 9 latach! Niesamowite.
Po powrocie tworzyliśmy dzieła sztuki – mieliśmy konkurs plastyczny, ktory będzie rozstrzygnięty w poniedziałek, ponieważ jurorzy – młodsze grupy – wyjechali do parku linowego i wrócą dopiero na zakończenie dnia. A w ogóle to mamy swoją galerię sztuki – prace konkursowe wiszą sobie na łączniku tak, że każdy może je podziwiać. Są w różnych stylach, ale chyba najwięcej jest abstrakcjiJ
W poniedziałek mamy Gigantów. Zastanawiam się, z czym wystąpić – tyle człowiek ma tych talentów, że nie wiadomo, który wybrać JJJ. Bardzo jestem ciekawa, czy chłopaki będą się prezentować – byłoby fajnie! Tymczasem trzeba jakoś przetrwać weekend – chyba już zaczynam się nudzić… Aby do poniedziałku!
18 lipca, początek ostatniego tygodnia półkolonii
Ale dużo talentów oglądaliśmy! Wprost trudno uwierzyć. Był pokaz jazdy na hulajnodze, żonglerka piłką nożną, kręcenie hula hopem, pokaz tańca (dziewczyny dosłownie stawały na głowie, żeby zadziwić publiczność!), recytacja, śpiew. Można było nawet usłyszeć kilka dowcipów w wykonaniu dziewczyn – kto wie, może w przyszłości któraś z nich stworzy własny kabaret? Z tego, co wiem, jurorzy nie mieli łatwego zadania. W ogóle dzisiejszy dzień był dniem konkursów. Zaczęło się od tego, że młodsze grupy oceniały nasze prace konkursowe z piątku. Strasznie byliśmy ciekawi, kto wygra. Wyniki poznaliśmy po obiedzie – razem z wynikami konkursu talentów. Ponadto śpiewaliśmy nasz hymn i uczyliśmy się nowych zwrotek ułożonych przez kolejne grupy. Śmieszna była ta, którą wymyśliły „Kosmiczne Dzieciaki”: „Park linowy na nas czeka re re kum kum, re re kum kum, krzyki słychać już z daleka re re kum kum bęc! Grill dla wszystkich rozpalony re re kum kum, re re kum kum, każdy jest już okopcony re re kum kum bęc!”. W sumie to wszystkie zwrotki są fajne, w piątek zamierzam napisać cały hymn – tak na wieczną pamiątkę.
Wtorek, 19 lipca
Szajbus jest bardzo sympatycznym i bardzo psotnym psem przysparzającym swoim właścicielom wielu kłopotów. Jednak w pewnym momencie staje się bohaterem – ratuje życie pingwinom żyjącym na wyspie niedaleko pewnego miasteczka, a dzięki temu strażnicy wyspy mają nadal pracę… Tak w wielkim skrócie wygląda akcja filmu, który dzisiaj obejrzeliśmy. Podobno film oparty jest na faktach – historia wydarzyła się naprawdę w Australii. Nieprawdopodobne. I film też był nieprawdopodobny – i śmieszny i wzruszający… Młodsze grupy miały dzisiaj czas na zabawę (podziwialiśmy później kredowe malunki na chodniku). Były też na Mariankach w Muzeum ojca Papczyńskiego. Oj, trochę się nachodziły…
Środa, 20 lipca
Nareszcie zrobiło się ciepło i słonecznie, bo ostatnio pogoda zbytnio nas nie rozpieszczała. Taki dzień jak ten najlepiej nadaje się na wyjazd na plażę. No to pojechaliśmy. W zupełnie nowe miejsce – do Garwolina na Kąpielisko Mamut. Było super – olbrzymia plaża, boiska do gry i czyściutka woda. Przeżyliśmy akcję ratunkową. W pewnym momencie oddalił się od brzegu i wkrótce zniknął za trzcinami… dmuchany delfinekJ. A ratownicy nic! Pewno myśleli, że delfin – jak to delfin – musi trochę popływać. Łukasz i Mikołaj (właściciele stwora) omal się nie popłakali z rozpaczy. Na szczęście jeden z wychowawców wskoczył na rower (oczywiście wodny) i przyholował krnąbrnego zwierza. Fantastyczny dzień. Młodsze grupy pojechały natomiast do Warszawy do Muzeum Niepodległości. Oprócz zwiedzania Cytadeli i X Pawilonu, obejrzały film o Ignacym Paderewskim i miały spotkanie z reżyserem filmu. I ich nie minie przyjemność pobycia na kąpielisku – jadą jutro. Mamy nowy konkurs – tym razem można przygotować się do niego w domu. Chodzi o to, żeby napisać wiersz o najfajniejszym dniu na półkoloniach. A jeśli tych dni było kilka???
Czwartek, 21 lipca
„Od ziarenka do bochenka” – tak w wielkim skrócie można nazwać nasze dzisiejsze warsztaty w ośrodku Hop Sasa w Józefowie. Nasze to znaczy grupy IV, V i VI. Poznawanie historii chleba zaczęliśmy od nauki rozpoznawania różnych zbóż – o niektórych nawet nie słyszeliśmy! Uczyliśmy się też mielić zboże na żarnach, a potem zabawiliśmy się w piekarzy – wygniataliśmy ciasto, z którego formowaliśmy bochenki. I do pieca! (bochenki, nie myJ). Pani śmiała się, że jeśli mamy jeść to, co sami wypieczemy, możemy szybko schudnąć… Chyba jednak nie było tak źle.
Grupy I, II i III pojechały na plażę. Pękaliśmy rano ze śmiechu, kiedy młodsi szli do szkoły – niemal każdy obładowany był czymś dmuchanym – kołem, materacem… Nie zabrakło oczywiście i delfina – ciekawe, czy powtórzyła się wczorajsza akcja ucieczki delfina?
Dzisiaj zaczęliśmy drugi turnus półkolonii. Zapraszamy do śledzenia relacji z półkolonii – prawie na żywo…
Pamiętnik półkolonistki
14 lipca 2014
Będę pisała pamiętnik – to takie moje wakacyjne postanowienie. Myślę sobie, że fajnie będzie kiedyś – po kilku latach poczytać, co robiłam, przeżywałam. Zaczynam od poniedziałku – 14 lipca, choć wakacje trwają już jakiś czas. Tyle, że wcześniej nic specjalnego się nie działo, dopiero od dzisiaj mój świat nieco przyspieszył.
Od 9:00 byłam w szkole, ale wcale nie po to, żeby się uczyć. Rozpoczęły się półkolonie, czyli takie niby kolonie – zorganizowany poza domem wypoczynek, ale popołudnia i wieczory (w tym noce) spędzamy w domu. Jest nas całkiem spora gromadka, podzieleni jesteśmy na 6 grup po 15 osób w każdej grupie. I mamy swojego wychowawcę – panią lub pana. Będziemy mieć różne zajęcia – w szkole, poza nią, wycieczki – piesze i autokarowe. Mamy też posiłki – II śniadanie i obiad. Dzisiaj – w ten pierwszy dzień półkolonii ważne było, żebyśmy dobrze się poznali. Pamiętam już wszystkie dziewczyny z mojej grupy, choć na początku nie wszystkie znałam. Przed śniadaniem uczyłyśmy się cudownego hymnu półkolonii (podobno to taka tradycja), który śpiewa się na melodię „Szła dzieweczka do laseczka”. Napiszę go na samym końcu dzisiejszych zapisków. Spisywałyśmy też zasady, których zobowiązałyśmy się przestrzegać – oj, nie będzie to wcale takie proste… Między II śniadaniem (pyszna drożdżówka, choć miałam pewne obawy, czy powinnam ją zjeść – w końcu to słodycze) a obiadem dostałyśmy niezły wycisk – uczestniczyłyśmy w sportowej półkoloniadzie. Wprawdzie nie przepadam zbytnio za sportem, ale podobało mi się. Tym bardziej, że walczyłyśmy w wymieszanej razem z dwiema grupami chłopaków drużynach (trzy młodsze grupy grały w gry planszowe, bawiły się na placu zabaw, wykonywały dekoracje na szkolny korytarz). Schodziliśmy z boiska na obiad ledwo żywi. Po obiedzie wszyscy układaliśmy okrzyk dla swojej grupy – krótką rymowankę, która będzie naszym symbolem. Przy prezentacji okrzyków było śmiechu co niemiara. Nie mogłam powstrzymać zdziwienia, kiedy okazało się, że już jest 15:00 i trzeba iść do domu. Ale cóż – takie życie…
I jeszcze hymn – muszę go zapisać, żeby kiedyś – po kilku latach…
„Czekaliśmy na wakacje
cały długi rok, niestety!
Cały długi rok, o rety!
Cały długi rok!
Już nie straszą nas klasówki,
Ani żaden test z przyrody,
Ani żaden test z polskiego.
Ani żaden test!
Ref. Kochamy wakacje, a one nas!
Na radość, zabawę zawsze jest czas!
Czy świeci słoneczko, czy pada deszcz,
Na półkoloniach wesoło nam jest!
Wtorek, 15 lipca
Muszę bardziej uważać na to, co jem. Ograniczyć słodycze (łatwo powiedzieć), jeść więcej ryb, pełnoziarnistego pieczywa… – to są moje refleksje po dzisiejszym spotkaniu przed śniadaniem. Mówiłyśmy o zdrowym żywieniu, wszyscy rysowali piramidy żywieniowe.
Razem z grupą IV i VI poszłyśmy (a właściwie poszliśmy, bo byli też chłopcy) nad Wisłę – do tak zwanego obszaru Natura 2000. Nawet nie wiedziałam, że tyle gatunków ptaków zamieszkuje nasze okolice (podobno jest ich ok. 50). Doszłam do wniosku, że bardzo mało wiem o naszym mieście. Tak w ogóle to dopiero dzisiaj dostrzegłam, jakie piękne są tereny poza miastem i jak wyjątkowo wygląda panorama naszego miasta z pewnego oddalenia. Postarałam się oddać to piękno w swoim rysunku podczas naszego malarskiego pleneru. Młodsze grupy miały zajęcia taneczne, wykonywały przedziwne rysunki kredą na chodniku (podziwialiśmy je po obiedzie), miały zajęcia sportowe.
I znowu dzień minął tak szybko, chyba jeszcze szybciej niż wczoraj.
Środa, 16 lipca
Przykład zdrowego żywienia mieliśmy dzisiaj na śniadaniu. Jedzonko i owoce – to najlepszy (i bardzo smaczny) zestaw śniadaniowy. Do tego zabawa, zabawa, jeszcze raz zabawa i już mamy udany wakacyjny dzień. Najpierw zabawa na terenie szkoły przed śniadaniem (po raz pierwszy w życiu chodziłam szczudłach) a potem na basenie. Teraz już mogę się przyznać, że nie bardzo chciało mi się iść. Jestem na basenie co drugi dzień, bo chodzę na sekcję. Myślałam sobie, że przynajmniej w wakacje odpocznę od pływalni. Ale moja dzisiejsza wizyta na tym znanym mi obiekcie nie miała nic wspólnego z treningiem. Chlapałyśmy się wodą, wygłupiałyśmy z chłopakami. Chłopaki udawali super skoczków, a my oczywiście podziwiałyśmy ich odwagę i nadzwyczajne zdolności pływackie J Oj, tego mi było trzeba! Obiad jedliśmy w okrojonym składzie, bo pierwsze trzy grupy pojechały szaleć w parku linowym. Jutro zbiórka trochę wcześniej, a teraz… właściwie nie wiem, co będę robiła. Na razie nie mam z kim wyjść na dwór, bo moje koleżanki powyjeżdżały na ten tydzień. Gdyby nie półkolonie, tkwiłabym pewnie przed komputerem lub telewizorem i nudziła cały dzień.
Czwartek, 17 lipca
Byliśmy dzisiaj w kinie na „Gangu Wiewióra” o wiewiórce, która prowadziła miejskie życie i na początku była strasznym samolubem, ale potem stopniowo się zmieniała w całkiem sympatycznego stwora (tak w wielkim skrócie można byłoby to ująć). Bardzo śmieszny film. Po seansie czekała na nas niespodzianka – poszliśmy grać w kręgle. Byłam w grupie razem z kilkoma chłopakami. Rywalizacja była zażarta, bo przecież chodziło również o udowodnienie, kto jest lepszy – chłopaki czy dziewczyny. W pewnym momencie omal nie poleciałam razem z kulą na tor – tak mocny wzięłam zamach! Ostatecznie wygrał jeden z kolegów, ale ja byłam o malutki włos od zwycięstwa. Ustaliliśmy, że właściwie to i chłopaki i dziewczyny są równie dobrzy w kręgle. Kiedy my się bawiliśmy, młodsze grupy zwiedzały Warszawę (my będziemy mieć to za tydzień). Mieliśmy też pogadankę na temat bezpiecznego zachowania nad wodą. Wszystko dlatego, że jutro jedziemy na plażę i nad wodę. Teraz muszę trochę odpocząć, nie ukrywam, że ten aktywny tydzień nieco mnie nadwyrężył.
Piątek, 18 lipca
Nie skłamię, jeśli powiem, że z wody wychodziłam może ze dwa razy – drugi raz po to, żeby się przebraćJ. Byliśmy w Wildze nad rzeką (większość nas w rzece) i na plaży. Klimat zupełnie jak nad morzem, tyle że chyba woda w rzece cieplejsza. W ogóle było bardzo cieplutko (o ile przypominam sobie nasze rodzinne wyprawy nad morze – zawsze wiało). Wspaniale się bawiliśmy – pływaliśmy sobie na tzw. „bananie”, graliśmy w piłkę, zrzucaliśmy się do wody (w pobliżu na szczęście był ratownik i nasi wychowawcy), wygłupialiśmy się na całego. Przekonałam się, że nawet można szaleć z chłopakami i to bez konfliktu i kłótni. Do tej pory jakoś nie mogłam w to uwierzyć. Na brzegu też nieźle się bawili. Budowali z piachu jakieś wymyślne budowle, zakopywali kolegów. Był nawet „małpi gaj”, który cieszył się niezwykłym powodzeniem wśród młodszych. Blisko 5 godzin pobytu minął jak z bicza strzelił. Tak samo zresztą jak 5 dni tego tygodnia.
Poniedziałek, 21 lipca
Już wiem, na co przeznaczę moje kieszonkowe z najbliższych kilku tygodni. Kupię sobie „Halli Galli”, „Prawo Dżungli” i może parę innych jeszcze fajnych gier. Na wszelki wypadek zapisałam sobie nazwy, żeby nie pokręcić czegoś. Pomysł ten przyszedł mi do głowy podczas dzisiejszej zabawy, którą mieliśmy po II śniadaniu. Niemal do obiadu graliśmy w najlepsze w przeróżne planszowe gry – „gry bez prądu” – zręcznościowe, logiczne, strategiczne… Nie ukrywam, że z mojej grupy najlepsza byłam przy „Halli Galli” – doczekałam się nawet pochwały Ewy, która prowadziła z nami te zajęcia. Po powrocie do domu przewróciłam do góry nogami wszystkie gry, które miałam w domu. Znalazłam przy okazji moje ukochane „Pędzące Żółwie” i „Twistera”, o którym na śmierć zapomniałam. Pogram sobie z rodzicami, gdy wrócą z pracy i z bratem. Rozpisałam się o grach, a przecież był jeszcze czas przed śniadaniem i po obiedzie. Więc („nie zaczyna się zdania od więc” – słyszę moją panią od polskiegoJ) po kolei: po wspólnym spotkaniu rano rozeszliśmy się ze swoimi wychowawcami do różnych miejsc i rysowaliśmy wspomnienia z piątkowej wyprawy Wilgi. Prace mają być oceniane, ponieważ był to konkurs plastyczny. Trochę mnie to niepokoi, bo mój talent malarski nie należy do wybitnych. Kiedy my mieliśmy „gry bez prądu”, młodsze grupy udały się na rajd na tamę wojskową. Z pewnością pani opowiadała im o tzw. ptasiej wyspie i obszarze Natura 2000. Ciekawe, czy zapamiętały choć ze dwa gatunki ptaków, które można tam zobaczyć. Ja na przykład zapamiętałam kilka. Najbardziej podoba mi się nazwa ptaszka podróżniczka i ostrygojada (czy u nas są ostrygi???). Po obiedzie bawiliśmy się na orliku – graliśmy w piłkę nożną, którą po prostu uwielbiam, niektórzy byli na placu zabaw, niektórzy rysowali kolorową kredą – jednym słowem – każdy coś ciekawego dla siebie znalazł. Muszę kończyć relację dzisiejszego dnia – wrócili rodzice. Dam im trochę odetchnąć i zaczniemy zabawę. Może na początek w „Twistera”?
Wtorek, 22 lipca
Dzisiejszy dzień przypomniał mi zasłyszaną w dzieciństwie historię o Tarzanie – człowieku, który był wychowywany w dżungli przez małpy – z tym, że w roli Tarzana wystąpiłam ja i moje koleżanki oraz moi koledzy z IV, V i VI grupy, a dżunglą był park linowy leżący niedaleko Góry. Nie od razu jednak mogliśmy zacząć wspinaczkę. Najpierw trzeba było przejść szkolenie na specjalnej trasie pod czujnym okiem instruktorów. Niby nisko, instruktor tuż obok… a jednak jakoś tak niepewnie na tych linach. Wszystko się buja, kołysze w różne strony – jak nad tym zapanować i iść? Albo skakać? Na wszelki wypadek po trasie szkoleniowej weszłam sobie na trasę najniższą. Musiałam przejść ją dwa razy, żeby nabrać większej odwagi – na trasę średnią oczywiście. Sama nie mogę uwierzyć w to, co teraz napiszę: pokonałam całą trasę średnią! I to bez pomocy instruktora! Nie powiem, żeby było mi łatwo, miałam chwile (niejedną!) załamania i już byłam bliska wołania o pomoc, ale jednak się udało… Teraz chodzę dumna jak paw, bo nawet tata nie mógł się nadziwić, gdy mu to oznajmiłam. Ciekawe, kiedy nabiorę odwagi i siły na najwyższy stopień trudności… Tak przy okazji nabierania siły i odwagi – przed śniadaniem mieliśmy pogawędkę na temat napojów energetycznych. Mama zabrania mi pić takie rzeczy, ale dzisiaj dotarło do mnie, jak niebezpieczne mogą być dla młodego organizmu. Chodzi oczywiście o substancje, które wchodzą w skład tych napojów – właściwie o ich dawki, które znacznie przekraczają dzienne zapotrzebowanie człowieka. Chyba nieprędko sięgnę po puszeczkę atrakcyjnie wyglądającego energetyku… Ponieważ relacjonuję wszystko, co działo się na półkolonii dodam, że młodsi byli dzisiaj na basenie. Też się wyszaleli…
Środa, 23 lipca
Mam w nogach jakieś potworne ilości kilometrów – przynajmniej 10. Plus schody na basztę w Czersku, plus biegi po zamkowym dziedzińcu. Wybraliśmy się dzisiaj (oprócz jednej grupy, która pojechała na wycieczkę do Centrum Kopernik zafundowaną przez rodziców jednego z chłopaków) na rajd do Czerska „W poszukiwaniu pereł królowej Bony”. To ciekawe, że wśród nas byli jeszcze tacy, którzy nigdy nie byli na zamku. Pani trochę poopowiadała nam o dziejach zamku, ciekawych książęcych obyczajach i oczywiście poznaliśmy legendę o Białej Damie – królowej Bonie, która szuka zagubionych na zamku klejnotów. Już widziałam błysk w oczach chłopaków – chętnie przekopaliby cały dziedziniec, żeby znaleźć te zgubione skarby. Wizyta na zamku nie byłaby ważna, gdybyśmy nie wdrapali się na zamkowe baszty. Przyznam, że trochę się bałam, kiedy trzeba było przejść po wąziutkiej kładeczce przez środek baszty. Rozegraliśmy też turniej – nie na basztach oczywiście, tylko na zamkowym dziedzińcu. No i nie rycerski tylko sportowy. Graliśmy w piłkę, badmintona, siatkówkę (tylko bez siatki). Myślałam trochę o tych średniowiecznych rycerzach – oni naprawdę tylko walczyli i ćwiczyli się w walce? Żadnej piłki? Badmintona?
Czwartek, 24 lipca, przedostatni dzień półkolonii L
Zapomniałam wczoraj napisać, że chłopaki ułożyli wreszcie drugą zwrotkę naszego hymnu (układali ją od kilku dni):
„Już wakacje są w połowie, więc pośpieszmy się z zabawą,
Więc pośpieszmy się z zabawą, więc pośpieszmy się!
Zwiedzaliśmy już Warszawę, popcorn jedliśmy, jedliśmy,
W kręgle graliśmy, graliśmy, bawiliśmy się!”
I refren taki jak był. Całkiem fajnie się to śpiewa. Dzisiaj byłam z wizytą u króla Stasia – serio, kto nie wierzy – jego sprawa. Starsze grupy pojechały na zwiedzanie Warszawy – najdłuższym punktem tego programu był pobyt na Zamku Królewskim. Zwiedzaliśmy zamkowe komnaty, podziwialiśmy zgromadzone tam dzieła sztuki, poznawaliśmy historię naszego państwa. Pan przewodnik i pani przewodniczka przybliżali nam nie tylko dzieje Polski, ale również dzieje samego zamku – jego przebudowy, rozbudowy, zniszczenia w czasie wojny, odbudowę. To niebywałe, z jakim poświęceniem pracownicy zamku ratowali w czasie II wojny światowej zamkowe eksponaty, a nawet fragmenty dekoracji. Z zamku „poszliśmy w miasto” – Stare Miasto, Krakowskie Przedmieście, Plac Piłsudskiego i Grób Nieznanego Żołnierza – to trasa naszej wędrówki. Pod Pałacem Prezydenckim byliśmy świadkami uroczystej zmiany warty honorowej (ma ona miejsce codziennie o godzinie 12 w południe). Wielkie wrażenie wywarła na nas dokładność musztry, tak wielkie, że nawet próbowałyśmy iść później krokiem defiladowym. Po kilku krokach rozbolały nas nogi – to wcale nie jest takie łatwe! Ostatnim punktem dzisiejszego poznawania stolicy była wizyta w Pałacu Kultury i Nauki i wjazd na XXX piętro Pałacu najszybszymi w Polsce windami. Faktycznie są szybkie! Podróż na górę zajęła nam 20 sekund, schodami wspinalibyśmy się o wiele wiele dłużej… kiedy my wędrowaliśmy po Warszawie, nasi młodsi półkoloniści byli w kinie na filmie p.t. „Samoloty 2” oraz w krainie zabawy Eldorado. My już jesteśmy trochę za duzi na takie rozrywki, ale nie ukrywam, że z tęsknotą wspominam czasy, kiedy bywało się w takich obiektach, oj bywało…
Piątek, 25 lipca, ostatni dzień półkolonii L L L
To, co dobre, szybko się kończy. Mądrość tego powiedzenia dotarła do mnie dzisiaj. Tak niedawno rozpoczynałam przychodzenie na półkolonie, a tu już ostatni dzień. A był to wielki dzień, bo rozegrał się dzisiaj półkolonijny „Mam Talent”. Każdy, kto tylko chciał, mógł zaprezentować dziedzinę, w której jest dobry. Przeważał śpiew, ale nie zabrakło tańca, był też skecz i gra na flecie z zawiązanymi oczami. Ciekawe, że występowało więcej dziewczyn niż chłopaków. Czyżby dziewczyny były bardziej utalentowane? Wyniki konkursu zostały ogłoszone dopiero po obiedzie, podobnie jak konkursu plastycznego. Zwycięzcy dostali nagrody, ale dla każdego półkolonisty był przygotowany dodatkowo upominek: trochę słodkości, pamiątkowy notatnik i kalendarz na ścianę z naszymi zdjęciami. Za każdym razem, gdy na niego spojrzę, przypomną mi się te fantastyczne dni.
Dobra zabawa – i to do samego końca, fajne koleżanki a nawet chłopaki jacyś tacy milsi, ciekawe wycieczki – no i się skończyło. Dobrze, że wyjeżdżam z rodzicami i bratem w góry – inaczej zanudziłabym się na śmierć.
Zagrali po europejsku!
Turniej piłki nożnej EURO – PERŁY 2016, zorganizowany przez LGD Perły Mazowsza, odbył się 17 czerwca 2016 roku. pod honorowym patronatem Burmistrzów Tarczyna, Góry Kalwarii, Konstancina – Jeziornej i Wójta Prażmowa. W sportowej rywalizacji, pełnej piłkarskiego kunsztu, nasza drużyna czwarty raz z rzędu stanęła na podium tym razem zajmując II miejsce. Najlepszym zawodnikiem turnieju został Wojtowicz Filip natomiast najlepszym bramkarzem został Grudziński Maciej.
Skład naszej drużyny:
Wojtowicz Filip, Grudziński Maciej, Cygan Mariusz, Cygan Dawid, Pastuch Patryk, Brzeziński Tomasz, Grzelak Paweł, Czerw Andrzej, Kobylański Kacper, Frolow Mikołaj.
