Zwyczaje wielkanocne

W Wielką Sobotę wierni przychodzą do kościoła, w których kapłani błogosławią pokarmy przeznaczone na świąteczny stół , czyli tak zwaną święconkę. W koszykach powinno się znaleźć co najmniej siedem rodzajów pokarmów, z którego każdy coś symbolizuje. Świąteczne potrawy: sól – minerał życiodajny; chleb – daje dobrobyt i pomyślność; ser – symbol przyjaźni między ludźmi a siłami przyrody; jajko – to znak odradzającego się życia i zwycięstwa nad śmiercią; wędlina – zapewnia zdrowie i dostatek; ciasto – symbol umiejętności i doskonałości; chrzan –siła i fizyczna krzepa. Święconka w tym roku jest niemożliwa w kościele z powodu pandemii. Ale to nie przeszkadza aby święconkę przygotować i pobłogosławić samodzielnie !! – będzie świątecznie. Zgodnie z tradycją, poświęcone pokarmy spożywa się podczas uroczystego śniadania, po niedzielnej mszy rezurekcyjnej.

 W polskiej kulturze zdobienie jajek wielkanocnych stało się jednym z elementów sztuki ludowej, charakteryzujące poszczególne regiony kraju. Różne są techniki wykonania pisanek.   W niektórych rejonach kraju jajka okleja się białym rdzeniem sitowia i kolorową włóczką lub miniaturowymi kolorowych wycinankami z papieru. Na Pomorzu powszechnie znane są kraszanki, czyli jajka farbowane jednolitym kolorem, uzyskanym dzięki naturalnym barwnikom. Na Śląsku zabarwione jajka zdobiono misternymi wzorami wydrapanymi ostrym narzędziem na zabarwionej skorupce.

Poniedziałek wielkanocny upływa pod znakiem śmigusa-dyngusa, który nakazywał chłopcom oblewanie dziewcząt wodą. W wielu okolicach w drugi dzień świąt wielkanocnych oblewano nie tylko kobiety, ale i ziemię, by spowodować większe plony.