Patronami roku 2020 są:

Święty Jan Paweł II (1920-2005), w 100. rocznicę urodzin

W dniu 18 maja 2020 r. wypada stulecie urodzin Karola Wojtyły, Ojca Świętego Jana Pawła II, „naszego wielkiego rodaka zasłużonego w walce o wyzwolenie Polski spod jarzma komunizmu” – głosi uchwała Sejmu. ”
Jego zdecydowane upominanie się o prawo naszej ojczyzny do wolności wśród narodów Europy, Jego praktyczna obrona praw naszego narodu uczyniły Ojca Świętego najważniejszym z ojców niepodległości Polski.
W czasie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1979 r. rozpoczął się proces, który zaowocował powstaniem Solidarności, wyzwoleniem narodu spod panowania komunizmu i odbudową jedności Europy. „

Bitwa Warszawska (1920), w 100. rocznicę bitwy

„Bohaterskie Wojsko Polskie na czele
z Marszałkiem Józefem Piłsudskim, wspieranym m.in. przez szefa sztabu generalnego – generała Tadeusza Jordan-Rozwadowskiego, obroniło niepodległość Polski. Zwycięstwo przekreśliło też plany rozszerzenia rewolucji bolszewickiej na Europę Zachodnią” – z treści Uchwały Sejmu

Leopold Tyrmand (1920-1985), w 100. rocznicę urodzin i 35. rocznicę śmierci

Leopold Tyrmand to polski pisarz i publicysta, za życia uważany
w Polsce za dość kontrowersyjnego i niechętnie wydawany.
Był popularyzatorem jazzu. Publikował na łamach „Przekroju”, „Expressu Wieczornego”, „Tygodnika Powszechnego”, „Rzeczpospolitej”, „Dziś i Jutro” oraz „Ruchu Muzycznego”. Specjalizował się w recenzjach muzycznych, teatralnych i sportowych.
W tym czasie ukazał się pierwszy zbiór jego opowiadań wojennych, „Hotel Ansgar”.
Sławę przyniosła mu natomiast powieść sensacyjna o powojennej Warszawie, „Zły”, będąca kryminałem. Nieco później powstały monografia „U brzegów jazzu” oraz zbiór opowiadań „Gorzki smak czekolady Lucullus”. Z uwagi na bezkompromisowość Tyrmanda, po 1958 roku dotknęły go represje, a cenzura zatrzymywała jego kolejne powieści.

     Roman Ingarden (1893-1970), w 50. rocznicę śmierci

Polski filozof, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, po wojnie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika i Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Opublikował łącznie 224 prace, pisał głównie po polsku i niemiecku. Wiele jego dzieł doczekało się tłumaczeń na języki obce. Dokonał kilku przekładów na język polski (m.in. Krytyki czystego rozumu Immanuela Kanta).

Pozostawił bogatą spuściznę rękopiśmienną.

Hetman Stanisław Żółkiewski (1547-1620), w 400. rocznicę śmierci

Jeden z najwybitniejszych wodzów w dziejach oręża polskiego. „Stanisław Żółkiewski brał udział we wszystkich wojnach toczonych przez Rzeczpospolitą w drugiej połowie XVI wieku i początkach XVII wieku. Najpierw walczył u boku doświadczonego wodza
i kanclerza Jana Zamoyskiego, uczestniczył  w wyprawach przeciw Habsburgom i Moskwie, na Mołdawię i Wołoszczyznę, później zwyciężał, dowodząc samodzielnie w wielu kampaniach przeciwko Rosji, Szwecji, Kozakom, Turcji i Tatarom” – z uchwały Sejmu. Żółkiewski „pełnił szereg najważniejszych urzędów
I Rzeczypospolitej: był sekretarzem królewskim, hetmanem polnym koronnym, kasztelanem lwowskim, wojewodą kijowskim, a w końcu hetmanem wielkim koronnym i kanclerzem wielkim koronnym”.